SCHOOLJAAR 2021-2022 – START!!
Een school is een instelling waarin, op een bepaald niveau, onderwijs gegeven wordt. Het woord ‘school’ is afgeleid van het Griekse ‘σχολή’, dat ‘vrije tijd’ betekent. Onderwijs was namelijk oorspronkelijk iets waarvoor men vrije tijd moest hebben: de meeste mensen, ook kinderen, besteedden al hun tijd aan werk. Een dubbel artikel: een blik van een leerkracht en eentje van een oma op deze wereld.
En nu ?
Scholen haalden wel het nieuws de afgelopen tijd – met dank aan een virus en een ijverige minister- maar scholen zouden altijd op het voorplan moeten staan. Immers in scholen worden jongeren gevormd en die jongeren zullen bepalen hoe onze samenleving , onze toekomstige wereld er zal uitzien. Niet onbelangrijk toch?
In mijn eigen leven nam ‘school’ een belangrijke plaats in: mijn vader was leraar, mijn echtgenoot en ikzelf ook. Een familie compleet ondergedompeld in de onderwijswereld.
Bij de start van mijn loopbaan had ik geluk bij een ongeluk. Mijn droom, lerares Nederlands worden, kwam niet uit.: meer aanbod dan vraag. Ik begon dan mijn loopbaan met in het toenmalige rijksonderwijs in een kleine school voor buitengewoon onderwijs godsdienst te geven. Wat een geluk!!! Ik ben er tot aan mijn pensioen gebleven.
Die school van mijn beginperiode zou als voorbeeld kunnen staan voor wat een goede school is.
Het geluk van het kind
De school waar ik werkte, was een kleine school: iedereen kende iedereen, en vooral: iedereen was ook begaan met iedereen. Het geluk van het kind stond centraal. Er werd natuurlijk ook kennis overgebracht – dat hoort nu eenmaal zo – maar vaardigheden, mentaliteit en attitude waren belangrijker.
Directie en leerkrachten, kook- en poetspersoneel, het waren vrienden. Er werd samen overlegd en samen gewerkt, zelfs tijdens de vakanties. Hoeveel uren en dagen hebben we niet zij aan zij staan schilderen? En een gans jaar fier op onze frisgeverfde klasjes!
Toen in juni ll. de ‘leraar van het jaar’ in de kijker werd gezet, bedacht ik dat heel het onderwijscorps van mijn eerste schooljaren ‘leraar van het jaar’ zou zijn geweest.
1 september, een dag met stip
1 september was een belangrijke dag en dat zal die nu ook weer zijn. Voor vele kleutertjes die fier of misschien angstig de speelplaats opstappen . Voor al die kinderen in basisscholen . Voor de jonge mensen in het middelbaar en voor jongvolwassenen die beslisten welke richting ze hun leven verder willen geven.
Wanneer is een school een goede school?
Ouders vinden het uitermate belangrijk een goede school te vinden voor hun kinderen. Maar…wanneer is een school een goede school? Als het welbevinden van de leerlingen hoog is? Als er een intensieve studiekeuzebegeleiding is? Als de ouders betrokken worden bij het onderwijs? Als leerkrachten zich thuis voelen in het team? Als er zelden gespijbeld wordt? Als de verschillen tussen kansarme en kansrijke leerlingen verminderd worden?( De Standaard, 22 mei 2008)
Er zijn oneindig veel criteria. Het zou fout zijn als men de onderwijskwaliteit enkel laat afhangen van scores voor wiskunde, wetenschappen en taalvaardigheid. Want dat is toch niet het totaalplaatje van wat we van de opvoeding in de school verwachten.
Ik las dat het gelijkekansenbeleid het kennisniveau achteruit deed gaan. Moet ik daaruit besluiten dat kennis belangrijker is dan solidariteit?.
Oog voor wonder en verwondering
Een goede school? De tijd dat dit synoniem was voor een “strenge “ school ligt nog niet zo ver achter ons…
Natuurlijk moeten er regels zijn, maar is een goede school niet een school die het beste haalt uit ieder kind ?
Een goede school bereidt voor op de toekomst en dan is niet alleen kennis van belang. Er moeten vaardigheden bijgebracht worden zoals aandacht voor moderne media, voor verkeer, voor gezondheid van lichaam en geest. Een goede school leert keuzes maken, leert dat je mag opkomen voor jezelf maar leert ook dat solidariteit belangrijk is. Een goede school heeft oog voor verwondering en voor het wonder dat het leven toch is.
Het schooljaar 21-22 wordt hopelijk een fijn, avontuurlijk en deugddoend jaar – dankzij of ondanks de decreten die onze minister weer uit zal vaardigen – voor ieder die iets met school te maken heeft.
Anita
RESPECT VOOR VERSCHEIDENHEID
Na de zonovergoten vakantie zijn alle leerlingen weer helemaal terug om er een jaar van te maken om nooit te vergeten. Ieder van hen start met zijn eigen verwachtingen. De ene is superambitieus, de ander heeft er helemaal nog geen zin in. Nog een andere leerling hoopt dat hij op de school betere kansen krijgt, niet gepest wordt. De verscheidenheid die zich toont in taal, kennis, karakter, huidskleur verdient respect; geen afgunst of discriminatie. Samen met de leerkrachten willen ze dit schooljaar respect opbrengen voor deze verscheidenheid en ze volop kansen geven.
In welke schoenen stappen ze dit jaar?
Een grote groep scholieren en leerkrachten vliegt deze week uit om een nieuw schooljaar in te stappen. Met welke schoenen gaan ze dit doen?
Sommigen staan net in hun kinderschoenen. Er worden onzekere passen mee gezet: men is vreemd, onzeker. Alles is nieuw. De drager zoekt naar veiligheid en geborgenheid.
Baskets worden gedragen door wie de kinderschoenen ontgroeid zijn.
Jonge mensen die sportief in het leven staan volgen niet altijd de kortste weg, maken omwegen, dwalen af, willen ongebaande wegen gaan. Tot grote zorg van hun ouders en opvoeders. Deze schoenen verslijten vlug, omdat jonge mensen in hun snelle vaart bruusk keren, plots stoppen en botsen.
Soms is het goed te kiezen voor bergschoenen. Bergschoenen worden niet altijd gedragen, enkel bij grote inspanningen, een lange weg, een zware klim om moeilijke toppen te bereiken. Voor sommige onder ons is schoollopen zo’n zware opgave. Mensen die kiezen voor bergschoenen zijn mensen die iets aandurven, die van aanpakken weten, die niet bij de pakken blijven neerzitten. Zij gaan met veel wilskracht het nieuwe schooljaar tegemoet. Taaie volharders zijn het.
Wie kiest voor damesschoenen met hoge hakken geraakt waarschijnlijk niet goed vooruit. Misschien is dat ook niet de bedoeling. Ze worden gedragen door mensen die zich wat hoger willen plaatsen, die het beter weten, die alles schijnen te kennen, die zich beter achten. Hoge hakken bieden weinig stabiliteit. Je loopt het risico te vallen of je voet om te slaan.
Het is verstandig soms eens laarzen aan te doen. Ze worden gedragen voor het vuile werk, door veldwerkers: landbouwers op het land, huismoeders en – vaders die schoonmaken, de brandweer…. In hun ‘vuil’ werk leveren zij prachtig resultaat. Ook al is het vaak ondankbaar werken voor anderen.
Soms is het nodig balletschoentjes aan te trekken. Balletschoentjes verwijzen naar soepelheid. Ze doen ons denken aan lenigheid. Op school oefenen we ons lichaam om lenig te blijven, oefenen we onze geest in soepelheid en ons hart in barmhartigheid. Het is niet altijd eenvoudig om in onze klas soepel te blijven in alle omstandigheden, om niet vast te roesten in enge standpunten, om niet te blijven steken in eigen gelijk.
Sommigen zullen kiezen voor soldatenschoenen. Ze worden gedragen door mensen die in de pas moeten lopen, die weinig bewegingsvrijheid hebben, die moeten doen wat anderen hen opdragen. Het zijn vaak kuddemensen zonder persoonlijkheid, die zich laten meedrijven door wat ‘men’ zegt en wat de reclame voorhoudt. Ook onder ons zijn er zulke mensen, die liever zelf niet denken en geen verantwoordelijkheid nemen.
De meesten kiezen voor gemakkelijke, alledaagse schoenen. Ze zijn gemakkelijk en klassiek, maar ook stevig en ze kunnen tegen een stootje. Ze doen denken aan het gewone leven van elke dag. Ze spreken van trouw, volgehouden inzet. Trouw vraagt moed, je moet tegen een stootje kunnen.
Welke schoenen draag jij? Misschien nog wel een paar dat niet vermeld is: teenslippers, sandalen, pantoffels, zwemvliezen,… noem maar op…
Eén ding is zeker: hoewel jouw schoen een andere impact op de weg heeft dan de mijne, zullen we die weg toch samen gaan.
Ieder op zijn manier en zo zal er iets groeien.
Rita