Op het feest van de Openbaring van de Heer wordt duidelijk hoe belangrijk Jezus is voor de hele wereld en niet enkel voor een kleine kring gelovigen. Driekoningen, driekoningen, geef mij een nieuwe hoed! Dit oude liedje klinkt nog altijd wanneer kinderen – én volwassenen – rond nieuwjaar gaan sterzingen, vaak voor een goed doel. Op die manier tonen de sterzangers hun verbondenheid met de grote wereld.
In de katholieke liturgie vieren we het feest van Driekoningen – officieel het hoogfeest van Epifanie of de Openbaring van de Heer – op 6 januari, 12 dagen na Kerstmis. Op dit feest vieren we dat Jezus aan de hele wereld – gesymboliseerd in de drie wijzen of koningen – toont wie Hij is: Hij wil aan iedereen vrede en toekomst brengen. Hij wil de mensen redden van alles wat hen bedrukt. Zijn naam – Jeshua – betekent immers God redt. Jezus is bestemd om een licht te zijn voor alle volkeren, een ster in de nacht, hoop in bange dagen. En de drie wijzen buigen diep voor dit kerstekind dat gekomen is om alle mensen te verlossen. Een verwijzing naar de universele boodschap en zending van Jezus.
De ster toont hoe God ieder van ons op Zijn manier leidt. Nadat de ster de drie koningen naar het Christuskind leidt, laat zij hen niet in de steek. Integendeel, de magiërs moeten veilig naar huis komen, ver weg van de kwade plannen van Herodes. Voor ons kan de ster een licht van binnen, een intuïtie zijn.Mensen in de oude wereld hadden er geen moeite mee te geloven dat God in dromen via zijn engelen met ons spreekt. Vandaag hebben wij het belang van dromen opnieuw ontdekt. Zij vertellen ons meer over onze innerlijke wereld.
Omdat Gods Geest in ons totale bestaan werkt, is Hij ook in ons onbewuste actief, inclusief in onze dromen. Als we onze dromen verstaan, kunnen we onszelf wellicht beter leren kennen. En dus beter begrijpen welke kant wij op moeten met ons leven. God leidt ieder van ons op vele manieren. De ster is als een vriendelijke en stille aanwezigheid.
Welke tekenen van Gods aanwezigheid herkennen wij in ons eigen leven? Wat en wie zijn voor ons hedendaagse wijzen, betrouwbare wegwijzers? En hoe kunnen wij elkaar nabij blijven in ons zoekend onderweg zijn?