Onlangs vernamen we het overlijden van pater Antonius. Vooral de mensen van de voormalige parochie H. Familie zullen hem zich herinneren. Hij was er tien jaar lang – van 1970 tot 1980 – onderpastoor aan de zijde van pastoor Charles Forton. Een ideale combinatie: de zachtaardige, beminnelijke pater en de door een authentieke en eigentijdse geloofsvisie gedreven priester. De mensen van de H. Familie sloten hen terecht in hun hart.
Dit staat geschreven op het rouwprentje:
Pater Antonius werd geboren te Boechout op 29 maart 1926. Hij deed zijn lagere en middelbare studies van 1939 tot 1950 in het seminarie te Hoogstraten. Trad toe tot de congregatie van de Paters Assumptionisten op 29 september 1951 te Tantegnies. Hij werd priester gewijd in Saint- Gérard op 16 december 1956. Hij was van 1957 tot 1970 leraar in het Sint-Theresiacollege in Kapelle-op-den-Bos. In die periode was hij al zondagsonderpastoor in de H. Familie, van 1970 tot 1980 werd dit zijn vaste stek. Van 1980 tot 2001 was hij pastoor in Westrode en daarna genoot hij van een welverdiende rust in Kapelle-op-den-Bos. In 2003 verliet hij samen met de nog resterende paters Kapelle en vond onderdak in het moederhuis in Leuven. In juni 2019 werd hij opgenomen in het H. Hartziekenhuis van Leuven en hij overleed er op 22 juli, gesterkt door het sacrament van de zieken.
Het leven van Pater Antonius Gauthier was een gegeven leven, getekend door naastenliefde in navolging van zijn grote voorbeeld, de onvergetelijke Man van Nazareth in dienst van de komst van het Koninkrijk Gods. Tijdens zijn lange priesterleven gaf hij gestalte aan deze bijbelse waarden.
Dankbaarheid: om het goede in het leven, om elk minzaam gebaar, voor elke glimlach en attentie. Voor het minste dienstbetoon sprak hij zijn dankbaarheid uit.
Dienstbaarheid: hij bood hulp en raad aan eenieder die hulp nodig had. Heel bescheiden, zonder op de voorgrond te treden, kon hijzelf ook om hulp vragen.
Nabijheid: Toon was de mensen nabij in het college, een enthousiaste en motiverende leraar Latijn gedurende 13 jaar. Later bleef hij altijd geïnteresseerd in onze verdere loopbaan en wenste ons steevast ‘succes’ toe bij alles wat we ondernamen. In de parochies zag hij de noden van vele mensen. Hij leefde met hen mee, zeker in de moeilijke momenten van het leven. Hij was een icoon in het sociaal handelen zonder onderscheid van persoon. Hij handelde vanuit zijn gelovig perspectief, gedragen door de eenvoudige woorden van Cardijn: ‘Elke mens is een kind van God.’
Jullie allen die Toon ontmoetten en gedeeld hebben in zijn rijk engagement, weten dat de Zaligsprekingen voor hem ‘heilig’ waren. Toon veroordeelde niemand. Wel mocht men vallen en weer opstaan, herbeginnen en vooral voortdoen. En hij onderstreepte dit altijd met een handgebaar dat tegelijk gemoedelijkheid uitstraalde, maar ook krachtdadigheid.
Verkondiging: Toon toonde de weg van het evangelie in een eenvoudige taal, niet met grote sermoenen maar door zijn voorbeeld van leven. Toon was sterk verbonden met de familie. Zijn grote zorg was de familieband te bevorderen. Voor wijze raad kon je altijd op hem rekenen.
Bedankt, pater Toon, voor wat je voor je familie, voor je medebroeders en de congregatie geweest bent. Je werklust en wilskracht, je grote eenvoud, je eerlijkheid en goedheid leggen wij in Gods handen en bewaren alles in ons hart als een dankbaar aandenken.
gepubliceerd januari 2020