Op dinsdag 19 februari 2019 overleed te Ekeren in rust- en verzorgingstehuis Hof de Beuken, priester Guido Johnson op de leeftijd van 92 jaar. Hij werd geboren te Antwerpen op 20 januari 1927 en priester gewijd op 23 juli 1950.
Guido Johnson begon zijn loopbaan in het onderwijs, in 1950 als leraar in het Onze-Lieve-Vrouwecollege te Vilvoorde, in 1964 als directeur van het Katholiek Instituut voor Technisch Onderwijs te Vilvoorde. In 1973 ging hij over naar de territoriale pastoraal en werd benoemd, tot 1992, als deken van het dekenaat Willebroek. Hij was in die tijd tevens pastoor te Willebroek, Sint-Niklaas (1973-1985), districtsdeken van het district Mechelen-Klein Brabant (1982-1992), parochieadministrator te Willebroek, Heilig Kruis (1989-1990), adjunct van de vicaris-generaal voor Vlaams-Brabant en Mechelen (1984-1992) en medeverantwoordelijke van de Vicariale beleidsgroep in het Vicariaat Vlaams-Brabant en Mechelen (1988-1992). Na zijn pensioen in 1992, was hij nog vijf jaar parochieadministrator te Puurs, Sint-Catharina, Ruisbroek.
Zijn familie en parochianen kenden Guido als een geëngageerd priester, iemand die oog had voor kleine en gekwetste mensen, een begrijpende pastor met een groot hart. Hij was iemand met een grote evangelische voetafdruk. Tot op hoge leeftijd bleef hij geïnteresseerd in wat er in Kerk en wereld gebeurde.
Guido was een doorzetter. Vanaf zijn geboorte had hij een visuele beperking, maar die kon hem niet tegenhouden. Jarenlang ging hij wekelijks met de trein vanuit Willebroek naar zijn oudste zus in Antwerpen, later in Ekeren. De laatste jaren zorgden de vele neven en nichten ervoor dat hij wekelijks zijn familie kon blijven bezoeken.
Zijn uitvaart had plaats in de Sint-Lambertuskerk te Ekeren op dinsdag 26 februari om 11 uur.
‘Guido was een mooie man…teder, mild, een open en rijke geest!.. Hij zal vele mooie herinneringen nalaten bij velen, zo’n lieve, zachtaardige en door en door goede mens, met oog en een boodschap voor elkeen…Iedereen kent hem in Willebroek. Guido zette zich o.a. decennialang met veel liefde en bezieling in als proost van de meisjeschiro Zijn jaarlijkse deelname aan het bivak in Kasterlee was telkens voor hem – en de vele chirojongeren – een hoogtepunt. Zelfs wanneer hij wat ouder werd, werd hij telkens opnieuw nog gevraagd door de meisjeschiro om alsnog mee op bivak te gaan. Op heel wat van die jongeren heeft hij een diepe indruk nagelaten.’
‘Iemand met een grote evangelische voetafdruk.‘, beschrijft diaken Koen Jacobs van het aartsbisdom hem.
Dat hij nu mag rusten in de vrede van de Heer. Gedenk hem in uw gebed.
– gepubliceerd februari 2019 –