Geen Pasen zonder Goede Week. Voor gelovigen de meest intense week van het kerkelijk jaar. Volgens Wikipedia krijgt ze verschillende benamingen: Stille Week, Heilige Week, Grote Week of lijdensweek. Beginnend op Palmzondag en afgesloten tijdens de Plechtige Paaswake.
Men zou nu verder kunnen grasduinen wat grote theologen hierover hebben neergeschreven. Dit ga ik echter niet doen. Ik ben eerder geneigd om met de woorden van Alice Nahon ‘het is goed in eigen hert te kijken’ mij de vraag te stellen wat het voor mij betekent. Wat doen die laatste 7 dagen van de vastentijd met mij als mens en als gelovige? Met die eenvoudige woorden biddend en mediterend voor God gaan zitten en luisteren wat Hij daar voor mij persoonlijk als antwoord op geeft.
Dat is het wat ik elke lezer aanraad, ga in stilte voor God zitten en luistert, gewoon luisteren wat God aan jou persoonlijk te zeggen heeft .
Iedereen die mij van nabij heeft gekend en samengewerkt weet dat de Goede Week voor mij heilig was. Dat ik jaar na jaar heb geprobeerd om er iets speciaals of liever gezegd iets heiligs van te maken.
Verleden jaar had ik het gevoel dat wij op de goede weg zaten in Willebroek om de Goede Week de plaats te geven binnen het kerkelijk jaar die ze nodig heeft om heilig te zijn. Dankzij een groepje vrijwilligers werd het na een intense voorbereiding met heel veel werk, dagen met veel innerlijke vreugde en grote voldoening. Het werd na jaren van proberen en zoeken een waarachtige Verrijzenis.
Ondertussen heb ik Willebroek ingeruild voor een andere wereld. Wanneer mij de vraag wordt gesteld: ‘ Mis je Willebroek niet?’, dan antwoord ik altijd tweezijdig.
Neen ik mis Willebroek niet, mijn krachten waren uitgeput om telkens opnieuw te beginnen. Om telkens opnieuw brokken te lijmen en te zoeken om hoopvol verder te blijven gaan in gehoorzaamheid aan het beleid van het bisdom. Kortom ik was moe van het altijd eenzame moeten.
Anderzijds mis ik wel de fijne ploeg mensen zoals: De Wijnstok, kerkbestuur, de catechistenploeg en de vele trouwe vrijwilligers bij wie ik altijd voor alles terechtkon. Met heimwee en grote dankbaarheid denk ik aan hen terug. Zonder hen was er vandaag geen kerk meer in Willebroek. En… niet te vergeten was ik niet geworden wie ik vandaag ben, een dankbare religieuze.
Ik lees op de website en Kerk en Leven over een hoopvolle vorm van samenwerking voor de nieuwe parochie in Willebroek. Met jonge beloftevolle veldverantwoordelijken en hun assistenten in wording, die een samengedragen verantwoordelijkheid zullen opnemen. Ik denk hier spontaan bij: Dit is PASEN voor Willebroek.
Hoe het met mij persoonlijk gaat?
Goed, veel rustiger en gelukkig omdat ik opnieuw ben mogen thuiskomen bij mijn medezusters, paters en leken wat wij de Salvatoriaanse Familie noemen. Er is als het ware een juk van mijn schouders gevallen, er mag zoveel en het vele moeten is er niet meer.
Ondertussen zoek ik een weg om mij in te zetten voor onze congregatie in onze eigen provincie en op wereldvlak. Die weg ligt niet zomaar uitgestippeld. Het is van nul beginnen en vertrouwen dat er vandaag of morgen een lichtje op die weg zal komen. Ik vertrouw erop dat wat komen moet , ook komen zal. Men dit ene zinnetje in mijn hart ben ik destijds ook in Willebroek begonnen en zo begin nu elke dag opnieuw. God weet wat ik nodig heb om Hem na te volgen. Daar heb ik alle vertrouwen in. Dat is ook mijn Paaswens aan allen.
VERTROUW, VERTROUW! God weet immers wat Willebroek nodig heeft om zijn Boodschap van Heil onder de mensen aanwezig te brengen.
Jullie allen een intense Goede, Heilige Week toegewenst zodat je in alle jubel het FEEST VAN DE VERRIJZENIS MAG VIEREN tijdens de plechtige Paaswake en alle verdere dagen. Van harte ZALIG PAASFEEST!
Zr. Anne-Marie, Salvatorianes – gepubliceerd april 2016 –