‘Blijf in uw kot!’ Deze uitdrukking van Maggie De Block zal haar blijven achtervolgen en wij zullen ze ons hele leven blijven herinneren.
Wij leven in een uitzonderlijke tijd. Wij schrijven geschiedenis. Over enkele tientallen of honderden jaren zal in de geschiedenisboeken (als die dan nog bestaan) gedrukt staan dat er in het begin van de 21ste eeuw een eigenaardige ziekte de wereld beheerste. Het was een ongeneeslijke ziekte, er bestond geen medicatie tegen, mensen moesten thuis blijven en zoveel mogelijk van thuis werken, enkel voor dringende of noodzakelijke verplaatsingen (naar de apotheek of de supermarkt) mochten zij hun huis verlaten en als zij op straat kwamen mochten ze maar maximum met z’n tweeën zijn, ze mochten geen hand of zoen geven aan elkaar en overal moesten ze minimum 1,5 m afstand houden van elkaar. Op een erg korte tijd had de ziekte de hele wereld in haar macht.
Doet ons dat niet denken aan de verhalen over de pest uit de Middeleeuwen?
Ook in de Kerk is het stilletjes. Poort dicht, geen vieringen, geen doopsels of huwelijken, geen Goede Weekdiensten, geen Paasviering. Straks ook geen eerste communievieringen en geen vormsels op de geplande data.
Maar laten wij ons hoofd koel houden en ons hart warm. Deze onwezenlijke tijd biedt ons ruimte voor rust, bezinning, solidariteit.
Rust
Kan dat geen positief punt zijn? Misschien zien wij de zon nu opgaan, zien wij de lente openbloeien, horen wij de vogels fluiten. Meestal gaan die dingen aan ons voorbij. Een wandeling doen met open oog en oor voor dit alles maakt ons terug warm van binnen.
Bezinning
Hoe vaak ontbreekt ons de tijd om het stil te maken in ons hart. De drukte van het leven heeft ons misschien het bidden verleerd. Het hoeven geen grote woorden te zijn. Ook rustige muziek kan ons helpen om woorden te vinden. Door ons gebed verbinden wij ons met God en met elkaar. En die verbondenheid is nu meer dan nodig.
Solidariteit
De Veertigdagentijd is de periode van Broederlijk Delen. Ook dat is misschien aan onze aandacht voorbij gegaan. Geen omhalingen in de weekendviering. Maar een persoonlijke gift kan altijd rechtstreeks overgemaakt worden op het rekeningnummer BE12 0000 0000 9292 met vermelding +++201/1000/50493+++. Want delen doet goed, ook met het Zuiden.
Ook de solidariteit met de zorgverleners in de strijd tegen het coronavirus is sterk aanwezig. Als ik door Willebroek wandel doet het mij deugd te zien dat er aan vele huizen een wit laken of een witte doek hangt. Heb jij ook al geapplaudisseerd? Iedere avond om 20 uur sta ik op mijn terras. Het zou zo leuk kunnen zijn als wij ook daar met velen zouden zijn. Maar ik stel vast dat de solidariteit hierbij veel kleiner is. Nochtans verdienen alle mensen die nu zorgen (voor zowel zieken als gezonden) onze steun en ons warm hart!
Onze sociale contacten staan ook op een laag pitje. Wij missen onze familie, onze vrienden, ons koffietje of pintje met hen, onze babbeltjes. Misschien kan een telefoontje, een kaartje, een boodschap doen, het gevoel van eenzaamheid en ons samenleven-op-afstand toch wat kleur geven.
En nadien?
Hoe zullen wij reageren als onze wereld terug ‘normaal’ wordt? Zou het kunnen dat ons respect aangescherpt wordt? Wij hebben altijd gedacht dat wij, mensen, alles in handen hadden en meester waren over de wereld. Zullen wij misschien wat nederiger worden? Ik ben benieuwd of wij uit deze crisistijd iets leren waardoor wij in de toekomst anders met mekaar en met onze omgeving zullen omgaan.
Pasen
Geen Goede Week in de kerk, geen Paasviering in de kerk. Geen feestelijk gezang, geen Alleluia. Het voelt eigenaardig aan.
Maar Pasen blijft wel Pasen. Het verrijzenisverhaal leeft niet alleen binnen de muren van een kerkgebouw, maar leeft vooral in iedere mens die gelooft.
Pasen is het feest van de opstanding. Het geloof in het leven, in de verrijzenis, geeft het leven hier en nu oneindig veel zin en betekenis. Verrijzenis is de ervaring en het verlangen van liefde die nooit dooft. Die liefde is volgens christenen God zelf. De liefde van God kent geen grenzen. Zij gaat op een onvoorstelbaar nieuwe manier dwars door elke vorm van dood heen. En dat biedt juist hoop en perspectief. Wij leven niet voor niets.
Maar ook hier en nu houdt God zijn woord. Ook hier en nu zegt Hij ons leven en opstanding toe. Ook hier en nu maakt Hij zijn naam ‘Ik-zal-er-zijn’ waar aan ieder van ons. Ook vandaag hoort Hij het roepen van zijn mensen.
Pasen ‘richt op’, wil mensen bevrijden van alles wat ‘dodelijk’ is in het leven, ons blind maakt of verlamt. Pasen is leven. Alle dagen ervaren hoe God je opricht, je leven geeft, er voor je is, met je meelijdt, met je weent en lacht, rouwt en feest, naast je staat als je trouwste tochtgenoot.
Pasen is het feest van de hoop, het feest van het leven.
Aan alle parochianen van Blaasveld, Heindonk, Tisselt en Willebroek wens ik een Zalig Paasfeest!
Zolang je blijft hopen
kan iedere stap
in het donker
alleen maar een stap
naar het licht zijn.
Kris Gelaude
En hou het gezond, zorg goed voor jezelf en voor je geliefden.
Lutgart Van Moer
Pastoraalcoördinator
