Voor ’t nieuwe jaar is nummer 2020 bedacht.
Als jullie nu al eens wisten wat dat jaar bracht…
Stel dat het in de sterren stond geschreven,
Dat jullie vooraf wisten wat jullie zouden gaan beleven…
Zoiets zou pas verschrikkelijk akelig zijn!
Hoewel voor de juiste lottonummers best wel fijn …
Maar verder zou niks een verrassing wezen,
Alsof jullie alles al eens eerder hadden gelezen.
Maar nee hoor, zo’n nieuw jaar ligt niet vooraf vast.
En dit wordt niet zomaar het tweeduizend en twintigste uit de kast.
Wat jullie ervan maken, dat hebben jullie zelf in de hand.
Nou ja, toch voor een heel groot deel, want …
Een stevige portie geluk, dat helpt voor alle mensen.
En dat is nu precies wat ik jullie vandaag wil wensen!
Plus elkaar graag zien, veel lachen en geen gemor.
Jullie zullen het zien, met 2020 komt het dan wel snor!
…Ok, hij is van het internet gehaald, deze brief. Iets soortgelijks zou ik zeker in mijn archief vinden, want ikzelf en ook mijn kinderen en petekinderen en kleinkinderen schreven trouw elk jaar een brief, een typisch Vlaams gebruik trouwens. Dachten ze daar tijdens het jaar nog aan terug? sommigen…heel misschien …heel af en toe…
Maar hoe zit het hier in onze Kerk in Vlaanderen, in ons bisdom, onze dekenij, onze federatie , onze plaatselijke gemeenschappen? Past deze nieuwjaarsbrief in dat plaatje?
Zullen de juiste lottonummers het oplossen? We zouden in onze kerken herstellingswerken kunnen uitvoeren…maar wordt onze gemeenschap dan meer Kerk?
Een portie geluk? Dat hebben we hier toch in het vrije westen, alhoewel we er ons niet altijd van bewust zijn…
Mekaar graag zien? Doen we dat dan niet ? Jij en ik weten dat het gemakkelijk te zeggen is, maar dat de praktijk ervan verdomd moeilijk is af en toe…
Geen gemor? …waarom worden kerken gesloten..? waarom geen eucharistievieringen meer?…, waar zijn de jongeren?… moeten we dan voor alles zelf zorgen? …hoe kunnen we onze Kerk verdedigen als…….zou de Kerk niet eindelijk eens de taal willen spreken van de gewone man, van de jongeren…
Dat alles brengt mee dat er weinig gelachen wordt, dat gevoel voor humor vaak ver te zoeken is in onze Kerk…
En ook nog op het internet las ik het volgende:
“Voor wie de actualiteit en het nieuws een beetje volgt, er zijn veel redenen om de schouders te laten hangen. Rampen overspoelen ons, letterlijk en figuurlijk. Krachtige orkanen maaien huizen en hun bewoners neer. Klimaatconferenties trappelen ter plaatse. Bevolkingsgroepen bestrijden elkaar, gevoelens van haat en wraak worden aangewakkerd. Er zijn mensen die eraan beginnen te twijfelen of onze planeet nog wel gered kan worden. Met behulp van wetenschap en techniek hebben we duizend grenzen overschreden, maar een conflict oplossen – met een buurman of een buurvolk – krijgen we maar niet onder de knie. “
Het loopt dus niet enkel een beetje mank in de Kerk
En toch…
Neen, wat 2020 brengt ligt niet vast, gelukkig maar!
En een belangrijk deel hebben we zelf in de hand.
Een goede 2000 jaar geleden zag het er ook niet zo rooskleurig uit. Toen is er iemand opgestaan met een nieuwjaarsbrief van geloof , hoop en liefde en een droom van een nieuwe hemel , een nieuwe aarde.
Dachten de volgelingen daar al die jaren aan terug? Sommigen , heel misschien, heel af en toe…
Niemand belet ons ,mensen uit de lokale gemeenschappen, om het te proberen.
In geloof en met veel hoop en liefde werken aan die hemel op aarde . Jullie zullen zien , dan komt het in 2020 wel snor …
En weet je waar ik een beetje op hoop? Dat er vanuit het beleid , kerkelijk en politiek, ook een nieuwjaarsbrief komt, eentje met een geloof dat bergen verzet, vol hoop en met focus op het belangrijkste , de liefde en…met humor misschien….en als die tijdens het jaar dan nog vaak herlezen wordt en dat wat beloofd is wordt uitgevoerd….dan wordt 2020 een jaar om naar uit te kijken!
Er zijn mensen die het veel krachtiger kunnen verwoorden: Carlos Desoete bijvoorbeeld:
“Met een handjevol kleine zwakke, machteloze mensen
is het ooit begonnen.
Vanuit de onmacht, hun angst en ontgoocheling
hebben zij de handen in elkaar geslagen
en zijn op weg gegaan.
Waarheen?
ze wisten het zelf niet
er zouden wel zien.
ze deelden wat ze hadden:
brood en wijn, huis en goed.
uit het samen bidden haalden ze kracht
om te blijven doorgaan
en hielden ze de dromen wakker
die Jezus in hen had gewekt.
Vanuit deze verbondenheid
zetten ze de kleine dagelijkse stappen
die haalbaar waren.
En dat was heel wat!
zo groeide indertijd nieuw leven
in een stervende wereld…
Waarom zou dat nu niet kunnen?
Ja, waarom niet?”
anita
Hoe mooi kan het worden?
Krantenkop: ” Een toekomstig asielcentrum in brand gestoken...”
Dan lees je commentaren op Facebook: “Ze hadden moeten wachten tot ze er al in zaten!” – “Proficiat, dat verdient een medaille!” “Deze brand is een goeie zaak!”
Krantenkop: “Er zou in elke gemeente een voedselbank moeten zijn, daar is nood aan.”
Repliek in een lezersbrief: “ Waar halen ze het in hun hoofd! – Om nog meer schooiers aan te trekken zeker! – Dat ze eens stoppen met geld te geven aan een smartphone, aan een poes hebben, aan sigaretten, aan een pintje drinken op een terrasje…”
Hoe hard is deze wereld? En hoeveel harder wordt hij nog? Gaan wij de mensen die niet tot onze “clan” behoren weer in getto’s steken?
En gaan we ze dan uitroken, verjagen, elimineren? Gaan wij vanuit onze overvloed niet meer delen? Gaan wij mensen aan de onderkant van onze samenleving verbieden te telefoneren met familie en vrienden? Of gaan we hen het zalige gezelschap van een huisdier ontzeggen? En welk kwaad zit er in een sigaretje roken, een pintje drinken op een terrasje?
Zij hebben het al zo moeilijk, de toegang tot zoveel wordt hen al ontzegd wegens te duur of te hoog gegrepen.
Ik denk hier veel over na…ik wil niet in zo’n harde wereld leven, daar wil ik geen deel van uitmaken. Ik wil leven in een samen-leving,
een heel mooi woord, samen-leving. Maar dan wel met iedereen. Ik wil rijker worden door in een diverse, brede gemeenschap te leven, zonder onderscheid van kleur, ras,religie, overtuiging of wat dan ook.
Hoe mooi kan het worden?
Lieve Geeraerts